Het was tijdens zijn stage in Nieuw-Zeeland dat Ron Schraven voor het eerst kennismaakte met de iepziekte en het nationale rugbyteam. “Rugby én bomen zijn mijn grote passies”, zegt Ron, die alweer ruim 20 jaar geleden tijdens zijn studie Westerse Bosbouw op Hogeschool Larenstein een onvergetelijke stage liep aan de andere kant van de wereld liep. “Het Nieuw Zeelandse rugbyteam inspireert me enorm; Zij laten bijvoorbeeld altijd een kleedkamer schoner achter dan voordat ze erin kwamen. Daar kunnen velen een voorbeeld aan nemen!”
In Nieuw-Zeeland hoorde hij ook voor het eerst van de iepziekte. “Ik had er tijdens mijn opleiding nog nooit van gehoord. Daar waren we vooral bezig met natuurontwikkeling en begrazing. Je hoorde niet veel over de problemen die er zoal bij stadsbomen speelden. Ik was gefascineerd door een Nieuw-Zeelandse arborist (boomchirurg) en de wijze waarop hij zijn kennis in de praktijk bracht.”
Jaren later kwam Ron opnieuw in aanraking met de iepziekte. Nu in Nederland. “Dat was bij mijn vorige werkgever, in een deelgemeente van Amsterdam. Zo’n ziekte is vrij specifieke materie en ik ondervond daar aan den lijve dat het de beheerders aan kennis ontbrak om de zieke bomen te helpen. Omzagen was daardoor de conclusie. Zo’n advies doet wat met mensen. Ik proefde en voelde de emoties van iedereen bij de zaken die ik opschreef in ons boombeleidsplan. Dat maakte me als beleidsadviseur heel bewust van de impact van mijn werk, maar ook dat hier een wereld te winnen was op het gebied van specialistisch bomenbeheer! Ik wilde graag meer kunnen betekenen op het gebied van zieke bomen en maakte de overstap naar idverde Bomendienst, nu inmiddels 15 jaar geleden. Ik voelde bij mijn nieuwe collega’s een sterke verantwoordelijkheid om goed voor zieke of aangetaste bomen te zorgen en zo een gezonde, groene leefomgeving in stand te houden. Dat sprak me aan. Ik voelde me er ook direct thuis.”
Vanaf het moment dat Ron hoofd boomtechnisch advies werd, wilde hij nadrukkelijk meer op basis van feiten gaan werken en minder op gevoel. “Ik vind het niet alleen heel leuk om dicht tegen de wetenschap aan te zitten in ons werk, het is ook noodzakelijk, omdat klimaatveranderingen zorgen voor een toename aan boomziekten en aantastingen. We móeten data verzamelen en wetenschappelijk kennis in de praktijk toepassen om gerichte oplossingen te vinden voor de bedreigingen van de diverse boomsoorten. Het is onze plicht om bomen te beschermen. Ze verhogen de luchtkwaliteit en zorgen voor mentale en fysieke gezondheid bij mensen. We kunnen niet zonder bomen!”
