In het weekblad Groot Hellevoet (editie van 20 mei, 2020) vertelt Fred van der Hoek over zijn unieke functie. Fred werkt in dienst van idverde Realisatie, in zeer nauwe samenwerking met de gemeente Hellevoetsluis.

Wat is de officiële benaming van je functie en hoe lang doe je dit werk al?

“Ik ben fulltime begraafplaatsbeheerder en deze functie bekleed ik sinds 2004. Ik heb in 1985 voor het eerst drie maanden meegelopen op de begraafplaats. Daarvoor was ik hovenier, die opleiding heb ik gedaan. Ik was wat ze noemen boomverzorger. Het werken op een begraafplaats is omvat echter veel meer en op een gegeven moment ben ik dit werk gaan doen in dienst van de gemeente Hellevoetsluis. Na de privatisering in 1999 ben ik hier blijven werken, maar dan in dienst van het bedrijf dat na de aanbesteding de opdracht heeft gekregen. Dat is het idverde: een specialistisch bedrijf voor groen– en landschapsbeheer.

Wat doet een begraafplaats beheerder?

“Eigenlijk is dit een combinatie van twee banen. Het verschil is het beste te zien aan de kleding die ik draag. Als ik bezig ben met het onderhoud van de begraafplaats dan loop ik in mijn werkkleding. Ik zorg dat alles er netjes bijligt, de paden onkruidvrij zijn en ik zorg ook voor het uitgraven van de graven. Ook het plan van inrichting is van mijn hand en waar nodig kom ik met voorstellen tot aanpassingen. Zo hebben we de afgelopen jaren ervoor gezorgd dat de begraafplaats meer open is en dus overzichtelijker.”

“Wanneer ik mijn kostuum aan heb, ben ik aanspreekpunt voor mensen die iemand gaan begraven of – bijvoorbeeld – as komen uitstrooien op de begraafplaats. Ik help mensen ook met het uitkiezen van een plekje en ben aanspreekpunt van de begrafenisondernemer. Ik loop ook samen met de uitvaartbegeleider naar het graf als de plechtigheid plaatsvindt. En natuurlijk help ik waar ik kan. Ik overleg tussentijds doorlopend met de uitvaartondernemer. Uiteindelijk sluit ik ook het graf en begeleid ik na enige tijd het plaatsen van de steen of urn.”

Welk beroep dacht je aan toen je jong was?

“Ik kom oorspronkelijk uit Oostvoorne. Ik hield al in mijn jeugd al van het platteland en de natuur en ik hielp regelmatig op de boerderij. Dieren en planten hadden al vroeg mijn belangstelling. Ik ben daarom naar de land- en tuinbouwschool gegaan en heb uiteindelijk een opleiding tot hovenier gedaan. Wat ik nu doe is eigenlijk dus nog steeds in het verlengde van wat ik heb geleerd. Het begrafenisvak is een ervaringsvak, dus dat leer je in de praktijk.”

Is het werk zwaar?

“Ik wil het werk niet zwaar noemen. Ik heb echt veel voldoening van mijn werk en vind het ook mooi om me dienstbaar op te stellen en mensen te helpen. Dus ik ervaar het niet als zwaar. Maar, ik heb zeker veel te doen. Vier begraafplaatsen beheren is niet mis. Gelukkig heb ik ook hulp van idverde collega’s, met name voor het onderhoud. Ik krijg er veel energie van terug, zeker als mensen me bedanken voor de goede hulp en adviezen, of dat ze me zeggen dat alles er zo mooi uit ziet.”

Wat vind je leuk aan dit werk.

“’Leuk’ wil ik graag vertalen in ‘mooi’. Het mooie van dit werk is dat je echt iets kunt betekenen voor mensen die in een moeilijke periode verkeren. Mensen zijn niet alleen verdrietig, ze storten ook soms hun tranen uit waar ik bij ben. Dat hoort er allemaal bij. Een luisterend oor is vaak al genoeg om de mensen steun te geven. En dat doe ik graag. Verder zie ik na een uitvaart mensen regelmatig bij het graf op de begraafplaats. En ook dan biedt ik een luisterend oor, als de mensen aangeven daar prijs op te stellen. Ze vertellen me dan hoe degene die hier ligt was, of laten een foto zien.”